Die dag toe ek my hare losgemaak het - Willemien Brümmer (First edition)

As sy haar ouma moes teken, sou sy seker vlieg, of dryf in ’n massablou waterverf. Nie die soort vrou op wie jy jou vinger kan lê sonder dat sy wegglip onder jou aanraking nie; nie iemand op wie jy noodwendig kon reken nie. Seker dáárom dat sy partykeer half skaam is oor haar tweede naam. Die Ragel verswyg sy omdat sy bang is dit sal wel iets oor haar verklap - iets wat sy self nog nie verstaan nie.

Hierdie kortverhale beeld op treffende en insiggewende wyse Mia Ragel Albertyn se grootwordervarings uit - in Kaapstad en op die familieplaas buite Ladismith, van twaalfjarige kind  tot ’n jong moeder. Voorop staan telkens die komplekse verhoudings binne die familie: met haar ma, haar pa, en soos sy ouer word, met mans. Die verhale weerspieël haar vrese en innerlike weerloosheid teenoor ’n veels te robuuste, byna bedreigende buitewêreld, haar seksuele ontwaking en haar pogings om ’n sinvolleen tegelyk bevrydende verhouding met iemand te hê. Onderliggend is die helende krag van "storie"en verbeelding in Mia en haar pa se lewe: dit is ook haar redding uit die erflas van depressie.