Bonga - Elsa Joubert

Bonga – is dit die verhaal van ‘n jong man wat nie sy “plek” geken het nie en daarom moes sterf, en ‘n hele gemeenskap saam met hom?

Is dit die verhaal van Inacia Maria se liefde vir ‘n man en ‘n wêreld wat eintlik vreemd was aan haar, ‘n liefde wat uiteindelik tot die vernietiging van daardie wêreld moes lei?

Is dit die verhaal van luitenant Vas d’Areujo – en alles waarvan hy simbool is – wat homself in ‘n fort verskans het en hulle wat “anders” was as hy, niks gegun het nie?

Is dit ‘n verhaal van wreedheid? Van hebsug? Van liefde? Van ‘n jong man se konfrontasie met ‘n geestelike lewe waarvoor hy bereid was om alles prys te gee al kon hy dit nie begryp nie?

Kan Bonga gesien word as ‘n skerp, skokkende aanklag teen ‘n bepaalde opvatting van beskawing, wat die kiem van ondergang in hom dra?

Al hierdie elemente is aanwesig in Elsa Joubert se derde roman waarin alles wat aan Ons wag op die kaptein en Die Wahlerbrug ‘n besondere plek in ons romanliteratuur gegee het, in ‘n nog sterker mate aanwesig is: ‘n besondere verbondenheid met die lewe en die mens soos hy daarin geplaas is, die vermoë om van die roman ‘n wêreld-in-die-kleine te maak waarbinne die leser betrek word deur haar intuïtiewe skryfwerk.